O książce: 1995 / W spokojnym biurze ciężko pracujący architekci bezczynnie marzą o jakimś jasnym wydarzeniu. A na wydarzenie nie trzeba długo czekać – w auli zostaje znalezione zwłoki. Ofiara została uduszona paskiem od zwykłej szaty biurowej. I od razu na wszystkich padają podejrzenia – w końcu w takich szatach chodzą pracownicy biura. Pani Ioanna stwierdza, że ​​policja na nic się nie przyda, dlatego sama podejmuje śledztwo. Ale jej koledzy to rzadcy idioci, nie potrafią jasno odpowiedzieć na ani jedno pytanie, entuzjastycznie się podejrzewają i bezwstydnie kłamią. Poza tym bez przerwy jedzą i piją, zajmują się kochankami i kochankami, malują abstrakcyjne obrazy, podsłuchują i szpiegują – i w tym zamieszaniu Joanna próbuje odnaleźć zabójcę. A jednocześnie zrozumieć własne uczucia i dowiedzieć się, co czuje do śledczego, którego udało jej się nadać przydomek Diabeł.